آریتا ویر
⚠️ This page has not yet been translated into Armenian.
مرور کلی
ظروف آریتا (有田焼، آریتا-یاکی) سبکی مشهور از ظروف چینی ژاپنی است که در اوایل قرن هفدهم در شهر آریتا، واقع در استان ساگا در جزیره کیوشو، سرچشمه گرفت. ظروف آریتا که به خاطر زیبایی بینظیر، نقاشی ظریف و نفوذ جهانیاش شناخته میشود، یکی از اولین صادرات ظروف چینی ژاپن بود و به شکلگیری برداشت اروپاییها از سرامیکهای شرق آسیا کمک کرد.
با موارد زیر مشخص میشود:
- پایه چینی سفید
- نقاشی زیرلعابی آبی کبالت
- بعدها، لعابهای مینای چند رنگ (سبکهای «آکا-ای» و «کینراند»)
تاریخچه
ریشهها در اوایل دهه ۱۶۰۰
داستان ظروف آریتا با کشف کائولن، یکی از اجزای کلیدی چینی، در نزدیکی آریتا حدود سال ۱۶۱۶ آغاز میشود. گفته میشود این هنر و صنعت توسط سفالگر کرهای «یی سام-پیونگ» (که با نام کاناگائه سانبی نیز شناخته میشود) معرفی شده است، کسی که پس از مهاجرت اجباری خود در طول تهاجم ژاپن به کره (۱۵۹۲-۱۵۹۸) بنیانگذار صنعت چینی ژاپن شناخته میشود.
دوره ادو: ظهور و شکوفایی
تا اواسط قرن هفدهم، ظروف آریتا خود را به عنوان یک کالای لوکس در داخل و خارج از کشور تثبیت کرده بودند. این ظروف از طریق بندر ایماری توسط شرکت هند شرقی هلند (VOC) به اروپا صادر میشدند، جایی که با چینیهای چینی رقابت میکردند و تأثیر زیادی بر سرامیکهای غربی گذاشتند.
دوره میجی و دوران مدرن
سفالگران آریتا در دوران میجی خود را با بازارهای در حال تغییر وفق دادند و تکنیکها و سبکهای غربی را در آثار خود گنجاندند. امروزه، آریتا همچنان مرکز تولید ظروف چینی مرغوب است و روشهای سنتی را با نوآوریهای مدرن در هم میآمیزد.
ویژگیهای ظروف آریتا
مواد
- خاک رس کائولن از معدن ایزومیاما
- در دمای حدود ۱۳۰۰ درجه سانتیگراد پخته میشود
- بدنه چینی بادوام و شیشهکاری شده
تکنیکهای تزئینی
تکنیک | توضیحات |
---|---|
آبی زیرلعابی (سامتسوکه) | قبل از لعابکاری و پخت با آبی کبالت رنگآمیزی شده است. |
لعابهای روی لعاب (معروف به ای) | پس از اولین پخت اعمال میشود؛ شامل رنگهای قرمز، سبز و طلایی زنده است. |
سبک کینرانده | شامل ورق طلا و تزئینات استادانه. |
نقوش و تمها
طرحهای معمول عبارتند از:
طبیعت: گل صد تومانی، درنا، شکوفههای آلو
صحنههای فولکلور و ادبیات
نقوش هندسی و اسلیمی
مناظر به سبک چینی (در مرحله اولیه صادرات)
فرآیند تولید
۱. آمادهسازی خاک رس
کائولن استخراج، خرد و تصفیه میشود تا یک بدنه چینی کارآمد تولید شود.
۲. شکلدهی
صنعتگران ظروف را بسته به پیچیدگی و شکل، با استفاده از دست یا قالب شکل میدهند.
۳. پخت اولیه (بیسکویت)
قطعات خشک شده و بدون لعاب پخته میشوند تا فرمشان سفت شود.
۴. تزئینات
طرحهای زیرلعابی با اکسید کبالت اعمال میشوند. پس از لعابکاری، یک مرحله پخت دوم در دمای بالا، چینی را شیشهای میکند.
۵. لعابکاری روی لعاب (اختیاری)
برای نسخههای چندرنگ، رنگهای لعابی اضافه شده و دوباره در دماهای پایینتر (حدود ۸۰۰ درجه سانتیگراد) پخته میشوند.
اهمیت فرهنگی
ظروف آریتا نشان دهنده آغاز چینی سازی ژاپنی به عنوان یک هنر و صنعت است.
این اثر توسط وزارت اقتصاد، تجارت و صنعت (METI) به عنوان «صنایع دستی سنتی ژاپن» معرفی شد.
این هنر و صنعت به عنوان بخشی از ابتکارات میراث فرهنگی ناملموس ژاپن، توسط یونسکو به رسمیت شناخته شده است.
این هنر همچنان بر هنر سرامیک مدرن و طراحی ظروف غذاخوری در سراسر جهان تأثیر میگذارد.
آریتا ویر امروز
هنرمندان مدرن آریتا اغلب تکنیکهای قرنها پیش را با زیباییشناسی مینیمالیستی معاصر ترکیب میکنند.
شهر آریتا هر ساله در فصل بهار میزبان «نمایشگاه سرامیک آریتا» است که بیش از یک میلیون بازدیدکننده را به خود جذب میکند.
موزههایی مانند «موزه سرامیک کیوشو» و «پارک چینی آریتا» میراث را حفظ و ترویج میکنند.