Ko-Imari/pl: Difference between revisions
Created page with "== Eksport i recepcja europejska ==" |
Updating to match new version of source page |
||
Line 2: | Line 2: | ||
<languages /> | <languages /> | ||
[[File:Ko-Imari.png|thumb|Ko-Imari ware from the Edo period]] | |||
'''Ko-Imari''' (dosłownie ''Stare Imari'') odnosi się do najwcześniejszego i najbardziej ikonicznego stylu japońskiej ceramiki Imari, produkowanej głównie w XVII wieku. Porcelana ta powstawała w Aricie i była eksportowana z pobliskiego portu Imari, od którego wzięła się jej nazwa. Ko-Imari wyróżnia się szczególnie dynamicznym stylem dekoracyjnym i historycznym znaczeniem we wczesnym globalnym handlu porcelaną. | '''Ko-Imari''' (dosłownie ''Stare Imari'') odnosi się do najwcześniejszego i najbardziej ikonicznego stylu japońskiej ceramiki Imari, produkowanej głównie w XVII wieku. Porcelana ta powstawała w Aricie i była eksportowana z pobliskiego portu Imari, od którego wzięła się jej nazwa. Ko-Imari wyróżnia się szczególnie dynamicznym stylem dekoracyjnym i historycznym znaczeniem we wczesnym globalnym handlu porcelaną. | ||
Latest revision as of 05:11, 17 July 2025
Ko-Imari

Ko-Imari (dosłownie Stare Imari) odnosi się do najwcześniejszego i najbardziej ikonicznego stylu japońskiej ceramiki Imari, produkowanej głównie w XVII wieku. Porcelana ta powstawała w Aricie i była eksportowana z pobliskiego portu Imari, od którego wzięła się jej nazwa. Ko-Imari wyróżnia się szczególnie dynamicznym stylem dekoracyjnym i historycznym znaczeniem we wczesnym globalnym handlu porcelaną.
Tło historyczne
Wyroby Ko-Imari pojawiły się na początku okresu Edo, około lat 40. XVII wieku, po odkryciu glinki porcelanowej w regionie Arita. Początkowo pod wpływem chińskiej niebiesko-białej porcelany, lokalni japońscy garncarze zaczęli rozwijać własną tożsamość stylistyczną. Wraz ze spadkiem eksportu porcelany z Chin spowodowanym upadkiem dynastii Ming, japońska porcelana zaczęła wypełniać lukę na rynkach międzynarodowych, w szczególności poprzez handel z Holenderską Kompanią Wschodnioindyjską.
Główne cechy
Charakterystyczne cechy Ko-Imari obejmują:
- Wyraziste i kolorowe wzory, zazwyczaj łączące kobaltowy błękit podszkliwny z emaliami na szkliwie w kolorze czerwonym, zielonym i złotym.
- Gęsta i symetryczna dekoracja pokrywająca niemal całą powierzchnię, często określana jako bogato zdobiona, a nawet wystawna.
- Motywy takie jak chryzantemy, piwonie, feniksy, smoki oraz stylizowane fale lub chmury.
- Gruby korpus porcelanowy w porównaniu z późniejszymi, bardziej wyrafinowanymi egzemplarzami.
Wyroby Ko-Imari nie były przeznaczone wyłącznie do użytku domowego. Wiele z nich, w tym duże talerze, wazony i ozdoby ekspozycyjne, dostosowano do gustów Europejczyków.
Eksport i recepcja europejska
Wyroby Ko-Imari eksportowano w dużych ilościach w XVII i na początku XVIII wieku. Stały się modnym towarem luksusowym wśród europejskich elit. W pałacach i arystokratycznych domach w całej Europie porcelana Ko-Imari zdobiła kominki, szafki i stoły. Europejscy producenci porcelany, zwłaszcza w Miśni i Chantilly, zaczęli produkować własne wersje inspirowane wzorami Ko-Imari.
Ewolucja i przejście
Na początku XVIII wieku styl ceramiki Imari zaczął ewoluować. Japońscy garncarze opracowali bardziej wyrafinowane techniki, a wraz z nimi pojawiły się nowe style, takie jak ceramika Nabeshima, kładąca nacisk na elegancję i powściągliwość. Termin Ko-Imari jest obecnie używany do odróżniania tych wczesnych dzieł eksportowanych od późniejszych wyrobów krajowych lub odrodzonych.
Dziedzictwo
Ko-Imari pozostaje wysoko cenione przez kolekcjonerów i muzea na całym świecie. Uważane jest za symbol wczesnego wkładu Japonii w światową ceramikę i arcydzieło rzemiosła okresu Edo. Żywe wzory i osiągnięcia techniczne Ko-Imari nadal inspirują zarówno tradycyjnych, jak i współczesnych japońskich artystów ceramiki.
Związek z Imari Ware
Chociaż cała ceramika Ko-Imari należy do szerszej kategorii ceramiki Imari, nie każda jest uważana za ceramikę Ko-Imari. Różnica tkwi przede wszystkim w wieku, stylu i przeznaczeniu. Ko-Imari odnosi się konkretnie do najwcześniejszego okresu, charakteryzującego się dynamiczną energią, ukierunkowaniem na eksport i bogato zdobionymi powierzchniami.