Imari Ware
Imari ware to rodzaj japońskiej porcelany tradycyjnie produkowanej w mieście Arita, w dzisiejszej prefekturze Saga, na wyspie Kiusiu. Pomimo nazwy, Imari ware nie jest wytwarzane w samym Imari. Porcelana była eksportowana z pobliskiego portu Imari, stąd nazwa, pod którą stała się znana na Zachodzie. Naczynia te są szczególnie znane ze swojej żywej dekoracji emalią emaliowaną i historycznego znaczenia w handlu światowym w okresie Edo.
Historia
Produkcja porcelany w regionie Arita rozpoczęła się na początku XVII wieku po odkryciu kaolinu, kluczowego składnika porcelany, w tym rejonie. To oznaczało narodziny japońskiego przemysłu porcelanowego. Techniki te były początkowo inspirowane przez koreańskich garncarzy sprowadzonych do Japonii podczas wojny Imjin. Porcelana była początkowo wytwarzana w stylach inspirowanych chińskimi naczyniami w kolorze niebiesko-białym, ale szybko rozwinęła swoją własną, charakterystyczną estetykę.
W latach czterdziestych XVII wieku, gdy eksport chińskiej porcelany spadł z powodu niestabilności politycznej w Chinach, japońscy producenci wkroczyli, aby zaspokoić popyt, zwłaszcza w Europie. Te wczesne produkty eksportowe są dziś określane jako „wczesne Imari”.
Charakterystyka
Wyroby Imari wyróżniają się następującymi cechami:
- Zastosowanie bogatych kolorów, zwłaszcza kobaltowego błękitu podszkliwnego w połączeniu z czerwonymi, złotymi, zielonymi, a czasami czarnymi emaliami na szkliwie.
- Skomplikowane i symetryczne wzory, często zawierające motywy kwiatowe, ptaki, smoki i pomyślne symbole.
- Wykończenie na wysoki połysk i delikatne porcelanowe ciało.
- Dekoracja często pokrywa całą powierzchnię, pozostawiając niewiele pustej przestrzeni — cecha charakterystyczna tzw. stylu Kinrande (styl złoto-brokatowy).
Eksport i wpływy globalne
Pod koniec XVII wieku wyroby Imari stały się luksusowym towarem w Europie. Były kolekcjonowane przez rodziny królewskie i arystokratów, a naśladowali je europejscy producenci porcelany, tacy jak Meissen w Niemczech i Chantilly we Francji. Holenderscy kupcy odegrali kluczową rolę we wprowadzeniu wyrobów Imari na rynki europejskie za pośrednictwem Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej.
Style i typy
Z czasem rozwinęło się kilka podstylów wyrobów Imari. Dwie główne kategorie to:
- Ko-Imari (Stare Imari): Oryginalne wyroby eksportowe z XVII wieku, charakteryzujące się dynamicznymi wzorami i bogatym wykorzystaniem czerwieni i złota.
- Nabeshima Ware: Wyrafinowany odłam stworzony do wyłącznego użytku klanu Nabeshima. Charakteryzuje się bardziej powściągliwymi i eleganckimi wzorami, często z celowo pozostawionymi pustymi przestrzeniami.
Upadek i odrodzenie
Produkcja i eksport wyrobów Imari spadły w XVIII wieku, gdy wznowiono produkcję chińskiej porcelany i rozwinęły się europejskie fabryki porcelany. Styl ten pozostał jednak wpływowy na japońskich rynkach krajowych.
W XIX wieku wyroby Imari przeżyły odrodzenie z powodu rosnącego zainteresowania Zachodu w epoce Meiji. Japońscy garncarze zaczęli wystawiać się na międzynarodowych wystawach, odnawiając światowe uznanie dla ich rzemiosła.
Współczesne naczynia Imari
Współcześni rzemieślnicy w regionach Arita i Imari nadal produkują porcelanę w tradycyjnych stylach, a także w innowacyjnych współczesnych formach. Te prace utrzymują wysokie standardy jakości i kunszt, które od wieków definiują wyroby Imari. Dziedzictwo wyrobów Imari żyje również w muzeach i prywatnych kolekcjach na całym świecie.
Wniosek
Wyroby Imari są przykładem połączenia rodzimej japońskiej estetyki z zagranicznymi wpływami i popytem. Ich historyczne znaczenie, misterne piękno i trwałe rzemiosło sprawiają, że są jedną z najcenniejszych tradycji porcelanowych Japonii.