Imari Ware/fa: Difference between revisions

From Global Knowledge Compendium of Traditional Crafts and Artisanal Techniques
Created page with "Imari Ware"
 
FuzzyBot (talk | contribs)
Updating to match new version of source page
 
(3 intermediate revisions by 2 users not shown)
Line 1: Line 1:
<languages />
<languages />


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
«ظروف ایماری» نوعی از ظروف چینی ژاپنی است که به طور سنتی در شهر آریتا، در استان ساگای امروزی، در جزیره کیوشو تولید می‌شد. ظروف ایماری علیرغم نامش، در خود ایماری ساخته نمی‌شوند. این ظروف چینی از بندر مجاور ایماری صادر می‌شدند، از این رو در غرب با همین نام شناخته شدند. این ظروف به ویژه به دلیل تزئینات لعابی زنده و اهمیت تاریخی آن در تجارت جهانی در دوره ادو مشهور هستند.
'''Imari ware''' is a type of Japanese porcelain traditionally produced in the town of Arita, in present-day Saga Prefecture, on the island of Kyushu. Despite its name, Imari ware is not made in Imari itself. The porcelain was exported from the nearby port of Imari, hence the name by which it became known in the West. The ware is especially renowned for its vivid overglaze enamel decoration and its historical importance in global trade during the Edo period.
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="History"></span>
== History ==
== تاریخچه ==
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
تولید چینی در منطقه آریتا در اوایل قرن هفدهم پس از کشف کائولن، یکی از مواد اصلی چینی، در این منطقه آغاز شد. این امر نشانگر تولد صنعت چینی ژاپن بود. این تکنیک‌ها در ابتدا تحت تأثیر سفالگران کره‌ای بود که در طول جنگ ایمجین به ژاپن آورده شده بودند. چینی ابتدا با سبک‌هایی تحت تأثیر ظروف آبی و سفید چینی ساخته می‌شد، اما به سرعت زیبایی‌شناسی متمایز خود را توسعه داد.
Porcelain production in the Arita region began in the early 17th century after the discovery of kaolin, a key ingredient in porcelain, in the area. This marked the birth of Japan’s porcelain industry. The techniques were initially influenced by Korean potters brought to Japan during the Imjin War. The porcelain was first made in styles influenced by Chinese blue-and-white ware but quickly developed its own distinctive aesthetic.
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
در دهه ۱۶۴۰، زمانی که صادرات چینی چینی به دلیل بی‌ثباتی سیاسی در چین کاهش یافت، تولیدکنندگان ژاپنی برای پر کردن تقاضا، به ویژه در اروپا، وارد عمل شدند. این صادرات اولیه امروزه به عنوان «ایماری اولیه» شناخته می‌شود.
During the 1640s, when exports of Chinese porcelain declined due to political instability in China, Japanese producers stepped in to fill the demand, especially in Europe. These early exports are today referred to as ''early Imari''.
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Characteristics"></span>
== Characteristics ==
== ویژگی‌ها ==
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
ظروف ایماری با ویژگی‌های زیر متمایز می‌شوند:
Imari ware is distinguished by the following features:
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
*استفاده از رنگ‌های غنی، به ویژه زیرلعابی آبی کبالت همراه با لعاب‌های قرمز، طلایی، سبز و گاهی اوقات مشکی.
*Use of rich colors, especially cobalt blue underglaze combined with red, gold, green, and sometimes black overglaze enamels.
*Intricate and symmetrical designs, often including floral motifs, birds, dragons, and auspicious symbols.
*High-gloss finish and delicate porcelain body.
*Decoration often covers the entire surface, leaving little empty space — a hallmark of the so-called ''Kinrande'' style (gold-brocade style).
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
*طرح‌های پیچیده و متقارن، اغلب شامل نقوش گل، پرندگان، اژدها و نمادهای فرخنده.
== Export and Global Influence ==
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
*پرداخت براق و بدنه ظریف چینی.
By the late 17th century, Imari ware had become a luxury commodity in Europe. It was collected by royalty and aristocrats and imitated by European porcelain manufacturers such as Meissen in Germany and Chantilly in France. Dutch merchants played a key role in introducing Imari ware to European markets through the Dutch East India Company.
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
*تزئینات اغلب تمام سطح را می‌پوشاند و فضای خالی کمی باقی می‌گذارد - مشخصه سبک به اصطلاح «کینراند» (سبک زربافت).
== Styles and Types ==
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Export_and_Global_Influence"></span>
Several sub-styles of Imari ware developed over time. Two major categories are:
== صادرات و نفوذ جهانی ==
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
در اواخر قرن هفدهم، ظروف ایماری به کالایی لوکس در اروپا تبدیل شده بود. این ظروف توسط خانواده سلطنتی و اشراف جمع‌آوری می‌شد و توسط تولیدکنندگان چینی اروپایی مانند مایسن در آلمان و شانتیلی در فرانسه تقلید می‌شد. بازرگانان هلندی نقش کلیدی در معرفی ظروف ایماری به بازارهای اروپایی از طریق شرکت هند شرقی هلند ایفا کردند.
*'''[[Ko-Imari]]''' (Old Imari): The original 17th-century exports characterized by dynamic designs and heavy use of red and gold.
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Styles_and_Types"></span>
*'''[[Nabeshima Ware]]''': A refined offshoot made for the exclusive use of the Nabeshima clan. It features more restrained and elegant designs, often with empty spaces left intentionally.
== سبک‌ها و انواع ==
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
چندین زیرسبک از ظروف ایماری در طول زمان توسعه یافتند. دو دسته اصلی عبارتند از:
== Decline and Revival ==
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
*'''[[Ko-Imari]]''' (ایماری قدیمی): صادرات اصلی قرن هفدهم که با طرح‌های پویا و استفاده زیاد از رنگ قرمز و طلایی مشخص می‌شود.
Production and export of Imari ware declined in the 18th century as Chinese porcelain production resumed and European porcelain factories developed. However, the style remained influential in Japanese domestic markets.
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
*'''[[Nabeshima-Ware]]''': شاخه‌ای اصلاح‌شده که منحصراً برای استفاده‌ی خاندان نابشیما ساخته شده است. این ظروف طرح‌های محدودتر و ظریف‌تری دارند و اغلب عمداً فضاهای خالی در آن‌ها باقی مانده است.
In the 19th century, Imari ware saw a revival due to growing Western interest during the Meiji era. Japanese potters began exhibiting at international expositions, renewing global appreciation for their craftsmanship.
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Decline_and_Revival"></span>
== Contemporary Imari Ware ==
== زوال و احیا ==
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
تولید و صادرات ظروف ایماری در قرن هجدهم با از سرگیری تولید ظروف چینی در چین و توسعه کارخانه‌های چینی اروپایی کاهش یافت. با این حال، این سبک در بازارهای داخلی ژاپن همچنان تأثیرگذار بود.
Modern artisans in the Arita and Imari regions continue to produce porcelain in traditional styles as well as in innovative contemporary forms. These works maintain the high-quality standards and artistry that have defined Imari ware for centuries. The legacy of Imari ware also lives on in museums and private collections worldwide.
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
در قرن نوزدهم، به دلیل افزایش علاقه غربی‌ها در دوران میجی، سفالگری ایماری دوباره رونق گرفت. سفالگران ژاپنی شروع به شرکت در نمایشگاه‌های بین‌المللی کردند و قدردانی جهانی از هنر خود را تجدید کردند.
== Conclusion ==
</div>


<div lang="en" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Contemporary_Imari_Ware"></span>
Imari ware exemplifies the fusion of native Japanese aesthetics with foreign influence and demand. Its historical significance, intricate beauty, and enduring craftsmanship make it one of Japan’s most treasured porcelain traditions.
== ظروف ایماری معاصر ==
</div>
 
صنعتگران مدرن در مناطق آریتا و ایماری همچنان به تولید ظروف چینی در سبک‌های سنتی و همچنین در اشکال نوآورانه معاصر ادامه می‌دهند. این آثار، استانداردهای باکیفیت و هنری را که قرن‌ها معرف ظروف ایماری بوده‌اند، حفظ می‌کنند. میراث ظروف ایماری همچنین در موزه‌ها و مجموعه‌های خصوصی در سراسر جهان زنده است.
 
<span id="Conclusion"></span>
== نتیجه‌گیری ==
 
ظروف ایماری نمونه‌ای از تلفیق زیبایی‌شناسی بومی ژاپن با نفوذ و تقاضای خارجی است. اهمیت تاریخی، زیبایی پیچیده و هنر ماندگار آن، آن را به یکی از ارزشمندترین سنت‌های چینی‌سازی ژاپن تبدیل کرده است.
 
 
 
[[Category:Japanese pottery]]
[[Category:Japan]]
[[Category:Imari Ware]]
[[Category:Porcelain of Japan]]
[[Category:Arita ware]]
[[Category:Edo period art]]
[[Category:Japanese art]]
[[Category:Ceramics by region]]
[[Category:Decorative arts]]
[[Category:Traditional crafts of Japan]]
[[Category:Cultural heritage of Japan]]
 
 
<!-- Optional additional categories -->
[[Category:Blue and white pottery]]
[[Category:17th-century ceramics]]
[[Category:Japanese export porcelain]]

Latest revision as of 05:10, 16 July 2025

«ظروف ایماری» نوعی از ظروف چینی ژاپنی است که به طور سنتی در شهر آریتا، در استان ساگای امروزی، در جزیره کیوشو تولید می‌شد. ظروف ایماری علیرغم نامش، در خود ایماری ساخته نمی‌شوند. این ظروف چینی از بندر مجاور ایماری صادر می‌شدند، از این رو در غرب با همین نام شناخته شدند. این ظروف به ویژه به دلیل تزئینات لعابی زنده و اهمیت تاریخی آن در تجارت جهانی در دوره ادو مشهور هستند.

تاریخچه

تولید چینی در منطقه آریتا در اوایل قرن هفدهم پس از کشف کائولن، یکی از مواد اصلی چینی، در این منطقه آغاز شد. این امر نشانگر تولد صنعت چینی ژاپن بود. این تکنیک‌ها در ابتدا تحت تأثیر سفالگران کره‌ای بود که در طول جنگ ایمجین به ژاپن آورده شده بودند. چینی ابتدا با سبک‌هایی تحت تأثیر ظروف آبی و سفید چینی ساخته می‌شد، اما به سرعت زیبایی‌شناسی متمایز خود را توسعه داد.

در دهه ۱۶۴۰، زمانی که صادرات چینی چینی به دلیل بی‌ثباتی سیاسی در چین کاهش یافت، تولیدکنندگان ژاپنی برای پر کردن تقاضا، به ویژه در اروپا، وارد عمل شدند. این صادرات اولیه امروزه به عنوان «ایماری اولیه» شناخته می‌شود.

ویژگی‌ها

ظروف ایماری با ویژگی‌های زیر متمایز می‌شوند:

  • استفاده از رنگ‌های غنی، به ویژه زیرلعابی آبی کبالت همراه با لعاب‌های قرمز، طلایی، سبز و گاهی اوقات مشکی.
  • طرح‌های پیچیده و متقارن، اغلب شامل نقوش گل، پرندگان، اژدها و نمادهای فرخنده.
  • پرداخت براق و بدنه ظریف چینی.
  • تزئینات اغلب تمام سطح را می‌پوشاند و فضای خالی کمی باقی می‌گذارد - مشخصه سبک به اصطلاح «کینراند» (سبک زربافت).

صادرات و نفوذ جهانی

در اواخر قرن هفدهم، ظروف ایماری به کالایی لوکس در اروپا تبدیل شده بود. این ظروف توسط خانواده سلطنتی و اشراف جمع‌آوری می‌شد و توسط تولیدکنندگان چینی اروپایی مانند مایسن در آلمان و شانتیلی در فرانسه تقلید می‌شد. بازرگانان هلندی نقش کلیدی در معرفی ظروف ایماری به بازارهای اروپایی از طریق شرکت هند شرقی هلند ایفا کردند.

سبک‌ها و انواع

چندین زیرسبک از ظروف ایماری در طول زمان توسعه یافتند. دو دسته اصلی عبارتند از:

  • Ko-Imari (ایماری قدیمی): صادرات اصلی قرن هفدهم که با طرح‌های پویا و استفاده زیاد از رنگ قرمز و طلایی مشخص می‌شود.
  • Nabeshima-Ware: شاخه‌ای اصلاح‌شده که منحصراً برای استفاده‌ی خاندان نابشیما ساخته شده است. این ظروف طرح‌های محدودتر و ظریف‌تری دارند و اغلب عمداً فضاهای خالی در آن‌ها باقی مانده است.

زوال و احیا

تولید و صادرات ظروف ایماری در قرن هجدهم با از سرگیری تولید ظروف چینی در چین و توسعه کارخانه‌های چینی اروپایی کاهش یافت. با این حال، این سبک در بازارهای داخلی ژاپن همچنان تأثیرگذار بود.

در قرن نوزدهم، به دلیل افزایش علاقه غربی‌ها در دوران میجی، سفالگری ایماری دوباره رونق گرفت. سفالگران ژاپنی شروع به شرکت در نمایشگاه‌های بین‌المللی کردند و قدردانی جهانی از هنر خود را تجدید کردند.

ظروف ایماری معاصر

صنعتگران مدرن در مناطق آریتا و ایماری همچنان به تولید ظروف چینی در سبک‌های سنتی و همچنین در اشکال نوآورانه معاصر ادامه می‌دهند. این آثار، استانداردهای باکیفیت و هنری را که قرن‌ها معرف ظروف ایماری بوده‌اند، حفظ می‌کنند. میراث ظروف ایماری همچنین در موزه‌ها و مجموعه‌های خصوصی در سراسر جهان زنده است.

نتیجه‌گیری

ظروف ایماری نمونه‌ای از تلفیق زیبایی‌شناسی بومی ژاپن با نفوذ و تقاضای خارجی است. اهمیت تاریخی، زیبایی پیچیده و هنر ماندگار آن، آن را به یکی از ارزشمندترین سنت‌های چینی‌سازی ژاپن تبدیل کرده است.