Karatsu Ware

⚠️ This article is currently being translated. Some languages may not be fully available yet.
«کاراتسو-یاکی» (唐津焼 'Karatsu-yaki') سبکی سنتی از سفالگری ژاپنی است که ریشه در شهر کاراتسو در «استان ساگا» امروزی، در جزیره کیوشو دارد. ظروف کاراتسو که به خاطر زیباییشناسی خاکی، شکلهای کاربردی و لعابهای ظریفشان مشهور هستند، قرنهاست که مورد توجه قرار گرفتهاند، بهویژه در میان استادان چای و مجموعهداران سرامیکهای روستیک.
تاریخچه
قدمت سفالهای کاراتسو به اواخر «دوره مومویاما» (اواخر قرن شانزدهم) برمیگردد، زمانی که سفالگران کرهای در طول «جنگهای ایمجین (۱۵۹۲-۱۵۹۸)» به ژاپن آورده شدند. این صنعتگران فناوریهای پیشرفته کوره و تکنیکهای سرامیکی را معرفی کردند که منجر به شکوفایی سفالگری در منطقه کاراتسو شد.
به دلیل نزدیکی به مسیرهای تجاری کلیدی و تأثیر مراکز سفالگری همسایه، ظروف کاراتسو به سرعت در سراسر غرب ژاپن محبوبیت پیدا کرد. در طول «دوره ادو»، این ظروف به یکی از انواع اصلی ظروف غذاخوری روزمره و ظروف چای برای ساموراییها و طبقات بازرگان تبدیل شد.
ویژگیها
محصولات کاراتسو به دلایل زیر شناخته میشوند:
- خاک رس غنی از آهن به صورت محلی از استان ساگا تهیه شده است.
- اشکال ساده و طبیعی، اغلب با چرخ و با حداقل تزئین ساخته شده است.
- انواع لعاب، از جمله:
- ای-کاراتسو - تزئین شده با قلممو اکسید آهن.
- میشیما-کاراتسو - الگوهای منبتکاری شده در لعاب سفید.
- چوسن-کاراتسو - نامگذاری شده پس از ترکیب لعاب به سبک کرهای.
- مادارا-کاراتسو - لعاب خالدار حاصل از ذوب فلدسپات.
- زیباییشناسی وابی-سابی، که در مراسم چای ژاپنی بسیار ارزشمند است.
تکنیکهای شلیک سلاح نهایی
سفالهای کاراتسو به طور سنتی در کورههای «آناگاما» (تک محفظهای) یا «نوبوریگاما» (چند محفظهای) پخته میشدند که لعابهای خاکستر طبیعی و جلوههای سطحی غیرقابل پیشبینی ایجاد میکردند. برخی از کورهها هنوز هم از پخت چوب استفاده میکنند، در حالی که برخی دیگر برای ثبات بیشتر، کورههای گازی یا برقی را برگزیدهاند.
تکنیکها و سنتهای ظروف کاراتسو امروزی
چندین کوره مدرن در کاراتسو این سنت را ادامه میدهند، برخی از آنها ریشه در سفالگران اصلی کرهای دارند. سفالگران معاصر اغلب تکنیکهای تاریخی را با نوآوری شخصی ترکیب میکنند. از جمله معتبرترین کورههای مدرن عبارتند از:
- "کوره ناکازاتو تارومون" - توسط خانواده ای از گنجینه های ملی زنده اداره می شود.
- "کوره ریومونجی" - برای احیای اشکال سنتی شناخته شده است.
- "کوره کورای" - متخصص در Chōsen-karatsu.
اهمیت فرهنگی
ظروف کاراتسو عمیقاً با «مراسم چای ژاپنی» (بهویژه مکتب «وابی-چا») پیوند خوردهاند، جایی که زیبایی ملایم و کیفیت لمسی آن بسیار مورد توجه است. برخلاف ظروف ظریفتر مانند ظروف آریتا، قطعات کاراتسو بر نقص، بافت و رنگهای خاکی تأکید دارند.
در سال ۱۹۸۳، ظروف کاراتسو رسماً توسط دولت ژاپن به عنوان «صنایع دستی سنتی» معرفی شد. این ظروف همچنان نمادی از میراث غنی سرامیک کیوشو هستند.
سبکهای مرتبط
- «ظروف هاگی» - یکی دیگر از ظروف مورد علاقه در مراسم چای، که به خاطر لعابهای نرمش شناخته میشود.
- «ظروف آریتا» - ظروف چینی که با ظرافت بیشتری در همان نزدیکی تولید میشوند.
- «ظروف تاکاتوری» - نوعی سفال سنگی پخته شده در حرارت بالا از همان منطقه، که آن هم ریشه کرهای دارد.